Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου 2017

Ευτυχία #5

Συνεχίζουμε τον μακρύ (;) κατάλογο των συνηθειών που δυσκολεύουν και απομακρύνουν την ευτυχία μας. Επόμενη στάση, η δυσκολία να εμπιστευτούμε τους άλλους.
Μεγάλος καημός! 
Ορίζουμε την αθωότητα σαν παιδική αρετή. Λιώνουμε κάθε φορά που βλέπουμε ένα παιδί να κοιμάται σε μια αγκαλιά. Δεν μπορώ να φανταστώ ωραιότερη εικόνα για να περιγράψω την εμπιστοσύνη, από αυτή. Έχετε προσέξει την άνευ όρων παράδοση που καθρεφτίζει; Ότι κι αν κάνεις, τα παιδιά δεν ξυπνάνε όσο τα κρατάς αγκαλιά. Γεμάτα εμπιστοσύνη αφήνονται και μοιάζουν σίγουρα ότι δεν πρόκειται να προδώσεις αυτή τους την εμπιστοσύνη. Και έχουν δίκιο. Δε θα την προδώσεις, δε θα τα αφήσεις να πέσουν, θα περιφρουρήσεις τον ύπνο τους σχεδόν με οποιοδήποτε κόστος. Δε χρειάζεται μητρικό ή πατρικό φίλτρο για να καταλάβεις τι λέω. Οποιοσδήποτε έχει κρατήσει αγκαλιά ένα μωρό που κοιμάται, καταλαβαίνει. 
Ωραία είναι να είσαι ένα αθώο βρέφος, Hermine. Εμείς όμως είμαστε μεγάλοι άνθρωποι. Ξέρουμε οτι δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι τον καθένα. Εκπαιδευτήκαμε να μη μιλάμε σε αγνώστους, να μην παίρνουμε καραμέλες από ξένους και πάντα να μετράμε τα ρέστα που μας δίνουν. Μετά τα κορίτσια μαθαίνουν να φυλάνε τις κρυφές τους χάρες και να τις διαθέτουν ανάλογα με το τι μπορούν να πάρουν σε αντάλλαγμα, από αισθήματα μέχρι κοινωνική θέση, δεν το εξετάζω... Τα αγόρια μαθαίνουν οτι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους και κυρίως πως τον άντρα τον σωστό, τον πρόστυχο, δεν τον πιάνει κανείς κορόιδο. Κι έτσι φτάνουμε στην ηλικία της ωριμότητας και της ανεξαρτησίας, όταν το να μας κοιτάζει κάποιος ενώ κοιμόμαστε μας φέρνει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Μέχρι και στο κακό πάει το μυαλό μας. (Σπουουουούκιιι!).
Έχουν δει πολλά τα μάτια μας και δεν είναι τυχαίο το ότι με την εμπειρία χάνεται η αθωότητά μας. Και είναι απόλυτο φυσιολογικό, δικαιολογημένο από τη φύση μας την ίδια. Σκεφτείτε οι πρόγονοί μας έδειχναν παιδική αθωότητα και εμπιστοσύνη σε έναν κόσμο κατάμεστο από άγρια θηρία...ποιό blogger, ποιά Hermine... τώρα θα ήμασταν απολιθώματα σε μουσείο να μας επισκέπτονται τα μικρά δεινοσαυράκια στις σχολικές εκδρομές και να μας κάνει ταινία ο Rex Spielberg, ο μέγας σκηνοθετόσαυρος... Προνοεί η φύση και μας λέει τρέχα πρώτα, ρώτα μετά. 
Δε ζούμε όμως πια στις ζούγκλες της Αφρικής, ούτε στις σπηλιές της Ευρώπης. Και ναι, μπορεί ο νόμος της ζούγκλας να ισχύει στις πολυεθνικές και στα χρηματιστήρια, αλλά απειλεί την τσέπη μας. Όχι τη ζωή μας.
Και τι προτείνεις, λοιπόν, Hermine; Να εμπιστευόμαστε όλο τον κόσμο, αδιακρίτως;
'Οχι, βέβαια. Το να πιστεύεις όμως οτι όλοι οι άγνωστοι πρόκειται να σε εκμεταλευτούν δε βοηθάει στο να γίνεις πιο ευτυχισμένος.
Ο δόκτωρ Raj ανέφερε διάφορες έρευνες σε διάφορες χώρες, που τα αποτελέσματά τους με εντυπωσίασαν. Σας αναφέρω δύο που ακόμα θυμάμαι.
Στη Φιλανδία (αν θυμάμαι καλά...), στα πλαίσια μιας έρευνας, άφησαν 80 πορτοφόλια, γεμάτα με ένα αξιόλογο ποσό χρημάτων, φωτογραφίες και έγγραφα ταυτότητας με στοιχεία του υπεύθυνου της έρευνας, σε διάφορα σημεία μιας κεντρικής πόλης. Σε παγκάκια, καφετέριες, μέσα μεταφοράς, γενικά σημεία όπου κυκλοφορούσε πολύς κόσμος. Πόσα νομίζετε ότι επεστράφησαν; 72! Εντυπωσιακό; Και βέβαια η επόμενη φυσιολογική ερώτηση ήταν "Εντάξει...στη Φιλανδία υπάρχει πολιτισμός (!), κρατική μέριμνα, ο κόσμος ζει πλούσια και δεν υπάρχει εγκληματικότητα. (Επίσης, τις Κυριακές γίνεται παρέλαση χερουβείμ και σεραφείμ και άγγελοι δίνουν ρεσιτάλ άρπας στις πλατείες...). Τί γίνεται όμως στα φτωχά μέρη του κόσμου; Εκεί σιγά μην επιστρεφόταν και τρύπια κάλτσα να άφηνες....
Έλα όμως που το σκέφτηκαν αυτό και οι επιστήμονες, ας τους κατηγορούμε ότι ζουν πέραν του κόσμου τούτου... Ένα σχετικό πείραμα έγινε και στην Ινδία. Εκεί στις τουριστικές παραλίες υπάρχουν προφανώς πολλοί πλανόδιοι μικροπωλητές αναψυκτικών. Καθώς φαίνεται αυτοί αγοράζουν τα αναψυκτικά από τα μαγαζιά της περιοχής και περιφέρονται μέχρι να τα πουλήσουν. Μετά ξαναγυρίζουν και με τα χρήματα που εισέπραξαν αγοράζουν καινούρια παρτίδα αναψυκτικών και ούτω καθεξής... Φανταστείτε τις συνθήκες που αυτοί οι άνθρωποι βγάζουν το μεροκάματό τους...
Το πείραμα λοιπόν έλεγε ότι κάποιοι θα προσποιηθούν τους πελάτες, θα αγοράσουν αναψυκτικά, αλλά θα πληρώσουν με χαρτονόμισμα μεγάλης αξίας. Ο πωλητής προφανώς δε θα έχει αρκετά χρήματα για να δώσει ρέστα. Τότε ο ερευνητής θα πρέπει να ζητήσει από τον πωλητή να πάει στο πλησιέστερο κατάστημα για να αλλάξει το χαρτονόμισμα. Να τον εμπιστευτεί ότι θα επιστρέψει με τα ρέστα... Ξέρετε πόσοι μικροπωλητές επέστρεψαν με τα ρέστα; Όλοι! Ποιος θα το πίστευε;
Εν ολίγοις, οι έρευνες έδειξαν ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε μπορεί να μην είναι αγγελικός, αλλά κατοικείται κατά βάση από καλούς ανθρώπους. Ανθρώπους σαν κι εμάς και τους φίλους μας.
Άλλη εξαιρετική ιστορία που θυμάμαι (και ο δόκτωρ ανέφερε πως είναι αληθινή και συνέβη σε έναν ψυχολόγο ερευνητή.) Περπατούσε ο άνθρωπος και εμφανίζεται μπροστά του ένας νεαρός που τον απειλεί με μαχαίρι και του ζητάει το πορτοφόλι του. Ψύχραιμος ο τύπος του απαντάει οτι θα του δώσει το πορτοφόλι του, αρκεί να του δώσει κι εκείνος το μαχαίρι του. Λίγο ξαφνιασμένος ο νεαρός, δέχεται. Βουτάει το πορτοφόλι, πετάει το μαχαίρι και το βάζει στα πόδια. Πριν απομακρυνθεί, ο ψυχολόγος του φωνάζει και του προτείνει να τον κεράσει βραδινό! Ο νεαρός γυρίζει πίσω, τον κοιτάζει και δέχεται! Πάνε για φαγητό, τρώνε, μιλάνε περί ανέμων και υδάτων και στο τέλος ο ψυχολόγος ζητάει το λογαριασμό. Κάνει να βγάλει το πορτοφόλι του για να πληρώσει, αλλά θυμάται ότι το έχει ο νεαρός. Πολύ ευγενικά, το ζητάει πίσω, προκειμένου να πληρώσει και ο άλλος το επιστρέφει! Χώρισαν σαν δυο φίλοι και μάλιστα ο νεαρός ζήτησε συγγνώμη...!
Να μην τα πολυλογώ, τα συμπεράσματα ήταν τα εξής:
1. Συνήθως οι άνθρωποι είναι πιο αξιόπιστοι από ότι πιστεύουμε.
2. Οι άνθρωποι που δεν έχουν πολλά χρήματα, είναι πιο γενναιόδωροι και είναι λιγότερο πιθανό να σε εξαπατήσουν για χρήματα.
3. Κατά κανόνα και εφαρμόζοντας κοινή λογική, είναι πιο πιθανό να βγούμε κερδισμένοι εμπιστευόμενοι τους ανθρώπους, παρά αν δεν τους εμπιστευόμαστε.

Ωραία όλα αυτά, αλλά όλοι ξέρουμε οτι όταν προδωθεί η εμπιστοσύνη μας, πληγώνεται (εκτός απο την τσέπη μας) και η αυτοπεποίθησή μας. Θεωρούμε δικό μας λάθος το γεγονός ότι αφήσαμε να μας εξαπατήσουν. Δεν είναι, όμως! Αυτός που μας εξαπάτησε είναι υπεύθυνος για τη συμπεριφορά του. Αυτό θα πρέπει να το θυμόμαστε, όταν επιλέγουμε να δείξουμε εμπιστοσύνη. Είναι σαν τένις.  Χαμένος είναι αυτός που άφησε να του φύγει το μπαλάκι. Που δεν κατάφερε να το στείλει
 πίσω, να το επιστρέψει. αυτός είναι που χαλάει το παιχνίδι. Σίγουρα, μας χαλάει και τη διάθεση, αλλά το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να συγχωρήσουμε και να βρούμε άλλους παίχτες για να συνεχίσουμε το παιχνίδι μας...
Άσκηση: Εμπιστευτείτε. Τα παραδείγματα που έφερα είχαν να κάνουν με χρήματα. Η εμπιστοσύνη όμως δεν είναι θέμα χρημάτων. Ζητήστε μια εξυπηρέτηση, κάτι που δε θα ζητούσατε, από κάποιον άγνωστο ή κάποιον που θεωρείτε ότι δε θα ανταποκριθεί. Εκπλαγείτε ή χαρείτε την αίσθηση περιπέτειας!

12 σχόλια:

  1. Ενδιαφέρουσα η ανάλυση.
    Προσωπικά δίνω μεγαλύτερη βάση στην αυτοεκτίμηση-όχι στην αυτοπεποίθηση. Ξέρω ότι δεν τα καταφέρνω σε όλα, ούτε καν στα μισά από όσα κάνω, οπότε η αυτοπεποίθηση στέκεται υψηλά όταν αναλογίζομαι τους τομείς στους οποίους τα καταφέρνω. Αντίθετα, η αυτοεκτίμηση είναι ό,τι πιο σημαντικό: είναι αυτό που θα μας αφήσει να κοιμηθούμε γαλήνιοι το βράδυ, γνωρίζοντας ότι προσφέραμε, πήραμε, δεν πληγώσαμε κλπ
    Εμπιστεύομαι ακόμα, αν κι έχουν καταχραστεί την εμπιστοσύνη μου στο παρελθόν-ουκ ολίγες φορές! Γιατί εκ πείρας γνωρίζω ότι είναι πιο ωραίο να εμπιστεύεσαι, από το να είσαι καχύποπτος.
    Θεωρώ τους καχύποπτους μίζερους και καταθλιπτικούς ανθρώπους.... Στερούνται τόσα πολλά προκειμένου να περιφρουρήσουν -αλήθεια τι;

    Την καλημέρα Ερμίνα.
    Καλή εβδομάδα να έχεις, γεμάτη στιγμές ευτυχίας! ☺

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είχα πάρει στα σοβαρά τη διαφορά αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης...Πολύ σωστά τα λες. Τροφή για σκέψη!
      Καλή εβδομάδα και σε σένα!

      Διαγραφή
  2. (τι ωραία που άλλαξες τη μορφή των σχολίων!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι να πω;
    Απλά εμπιστεύομαι και τα τρία συμπεράσματα!
    Κι αν έχω φάει και μερικές κατραπακιές, έχω πει "σόου γουάτ; Ο άλλος χάνει!" και σταματώ να ασχολούμαι και πάω παρακάτω.
    Δεν μπαίνω στη διαδικασία της καχυποψίας. Τη βαριέμαι και είναι κι αντικοινωνική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οτι χάνει, χάνει! Δεν το συζητώ! Έτσι μπράβο Αρτίστα μου! Αυτό πα να πει αυτοεκτίμηση που λέει και η Αριστέα!

      Διαγραφή
  4. Αααααααααα, μα τι ωραία που δεν χρειάστηκε να αποδείξω ότι είμαι ρομπότ!
    (Που μπορεί και να είμαι! Μουάχαχαχαχα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρ-τί-στα-του-βω-βού-μπιπ-του-βω-βού-μπιπ-του-βω-βού-μπιπ-βού-μπιπ-βού-μπιπ-βού...

      Διαγραφή
  5. γεια σου Hermine!
    Ειναι σπουδαιο θεμα η εμπιστοσυνη κι εχει να κανει με ολα τα πραγματα που αποτελουν τη ζωη μας. Συνηθως εμπιστευομαστε τα παιδια μας, τους γονεις μας και επειτα ολους οσους μας εχουν αποδειξει οτι ειναι φερεγγυοι.
    Συνηθως ο χρονος ειναι αυτος που δειχνει αν καποιος ειναι αξιος της εμπιστοσυνης μας ή οχι, ο χρονος και οι πραξεις. Εμπιστευομαστε σιγα σιγα και χτιζουμε την εμπιστοσυνη βημα βημα.
    Αφηνομαστε αλλα εχουμε και τον νου μας.
    Νομιζω καποιες φορες θα μπορουσε να ειναι δικο μας λαθος το οτι εμπιστευτηκαμε λαθος ατομα. Γιατι γερνουμε προς τα εκει που βλεπουμε οτι ειναι το κενο. Και παρ ολο που βλεπουμε τι γινεται δεν θελουμε να το πιστεψουμε ή λεμε πως σε μας ισως αυτος ο ανθρωπος φερθει διαφορετικα.
    Αλλα ενταξει δεν πρεπει να αφηνουμε να πεσει η αυτοεκτιμηση μας σε καμμια περιπτωση. Ολοι ειμαστε εδω για να κανουμε και λαθη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την!
      Ίσως θα ήταν καλό να κρατάμε δύο πράγματα υπ'όψιν:
      1. Όπου κοιτάς, πας. Που σημαίνει πως αν ψάχνεις το λάθος, θα το βρεις. Αυτό εννοούμε με το δείξε εμπιστοσύνη, όχι ανεξέλεγκτα, εννοείται, αλλά και χωρίς προκαταλήψεις.
      2. Αν κάποιος καταχραστεί την εμπιστοσύνη σου, δεν είναι δικό σου λάθος! Το "φταίω που εμπιστεύτηκα" είναι λάθος στάση ζωής. Είναι ηττοπάθεια. Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό λάθος που κάνουμε, κατά τη διάρκεια της αναζήτησης της ευτυχίας μας. Εμείς κάναμε πολύ καλά που εμπιστευτήκαμε. Αυτός που καταχράστηκε την εμπιστοσύνη μας έκανε το λάθος, εξ ολοκλήρου. Εμείς μπορεί να στενοχωρηθήκαμε με την απόφασή του, αλλά δεν κάναμε λάθος. Τα συναισθήματα είναι ανεξάντλητα. Μπορούμε να δίνουμε απλόχερα και πάλι να έχουμε περίσσευμα. Ας ξεχάσουμε την μπακαλίστικη λογική που λέει ότι όλα μετριούνται με την προσφορά και τη ζήτηση. Εμπιστέψου! Εσύ μόνο να κερδίσεις μπορείς...

      Διαγραφή
  6. Εμπιστοσύνη στους άλλους (σε εκείνους φυσικά που αξίζουν) και στον εαυτό μας και αυτοεκτίμηση είναι νομίζω το κλειδί της επιτυχίας. Σε φιλώ, Hermine μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή