Παρασκευή 12 Μαΐου 2017

Εσύ κρίνεις ένα βιβλίο απο το εξώφυλλο?

Κοίτα να δεις...Τόσα χρόνια βιβλιόφιλη, δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με αυτό το ερώτημα κυριολεκτικά...
Η αλήθεια είναι οτι μου αρέσουν τα ωραία εξώφυλλα. Τι να λέμε τώρα... τα έχει πει ο Όσκαρ Ουάιλντ, καλή του ώρα... " Η ομορφιά είναι ανώτερη από την ευφυΐα, γιατί η ομορφιά είναι αυταπόδεικτη". "Ακόμα και στα βιβλία, αγαπητή και σοφότατη Hermine?". θα ρωτήσετε... "Ναι, ακόμα κι εκεί!", θα απαντήσω με τη βεβαιότητα του ανόητου.
"Κι όμως, μικρή μου...", θα εναντιωθούν τα ιταλικά βιβλιοπωλεία Feltrinelli!. "Η εμφάνιση δεν είναι μόνο κάτι που σε επηρρεάζει, είναι και ένας εύκολος τρόπος να νιώθεις ασφάλεια στην επιλογή σου. Με άλλα λόγια, να νιώθεις οτι έχεις τον έλεγχο... ΕΣΥ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΕΣ ΤΟ ΡΙΣΚΟ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΑ ΤΥΦΛΑ; "
Για να επανέλθω στα γεγονότα που πυροδότησαν τόσες σκέψεις, θα σας διηγηθώ την ιστορία απο την αρχη...
Σε μια πρόσφατη επίσκεψη στην όμορφη Ancona, μπήκα στο βιβλιοπωλείο Feltrinelli, (πολύ γνωστή αλυσίδα βιβλιοπωλείων και εκδόσεων στη γείτονα Ιταλία.)
Παρατήρησα ένα ράφι με βιβλία συσκευασμένα με χαρτί του μέτρου και σπάγγο, πολύ λιτή και κομψή συσκευασία, με αναφορές σε παλαιότερες εποχές. Μου άρεσε...
Πάνω στη συσκευασία ήταν γραμμένα με μολύβι (με την πολύ κομψή ιταλική καλλιγραφία) τρία επιθετα που χαρακτήριζαν την πλοκή του βιβλίου και ένα πολύ μικρό απόσπασμα. Και η τιμή. Τίποτε άλλο. Ούτε συγγραφέας, ούτε τίτλος, ούτε τίποτα... Η κεφαλλίδα στο ράφι έγραφε: (Σε ελεύθερη μετάφραση...) " Εσείς κρίνετε ένα βιβλίο απο το εξώφυλλο; Διαλέξτε ένα βιβλίο στα τυφλά. Αποδέχεστε το ρίσκο;"
Ήθελα πολύ να πάρω ένα, αλλά δεν το έκανα. Ο ένας λόγος ήταν οτι έχω ήδη δύο βιβλία στα ιταλικά που με περιμένουν, και το επίπεδο που γνωρίζω τη γλώσσα με δυσκολεύει αρκετά στην ανάγνωση. Οπότε το βιβλίο θα έμπαινε στο πενταετές... Ο δεύτερος, και σπουδαιότερος, ήταν οτι τα ευρώ μην τα σκορπάς, τα μαλλιά σου θα τραβας... που φώναζε και η Αγγέλα στο "παρα πέντε".
Ωστόσο, την επόμενη φορά που θα ξαναβρεθώ εκεί (Ας είναι καλά ο Βύρων...) σίγουρα θα πάρω κάτι. Το ομολογώ, με ιντρίγγαρε το "άγνωστο...". Ναι, βρε αδελφέ! Μπορώ κι εγώ να ζήσω επικίνδυνα... Αλλά πάλι... μήπως μου άρεσε περισσότερο η συσκευασία;
Εσείς τι λέτε;

Τρίτη 9 Μαΐου 2017

Πού χάθηκες, βρε ψυχή;




   Ακριβώς αυτό. Χάθηκα. Ούτε στο παιχνίδι με τις λέξεις συμμετείχα, αν και τις πέντε λεξούλες τις είχα κολλημένες στη θήκη του κινητού μου. Κάθε μέρα να τις βλέπω και κάθε μέρα να αναβάλλω. (Ο Βύρων λέει οτι πρέπει να είμαι το μόνο άτομο που κολλάει post-it στη θήκη του κινητού. Μου είπε οτι μπορώ να δημιουργώ ψηφιακές σημειώσεις. Απο την έκπληξη έμεινα ξερή. Έκανα πέντε λεπτά να ξαναμιλήσω. Ευτυχώς ακόμη θεωρεί την ασχετοσύνη μου χαριτωμένη....).
  Διαβάζω τις αναρτήσεις των άλλων και τις χαίρομαι.  Αλλά χαίρομαι και τη δική μου ραθυμία. Μου αρέσει πολύ ο εαυτός μου στην παρούσα κατάσταση. Με ριγμένους ρυθμούς, κάτι που απο πολύ καιρό προσπαθούσα.
Αποτέλεσμα εικόνας για σαλέ με τζακουζι με θέα
 Μέχρι και στον ύπνο μου την αράζω... Προχθές το βράδυ είδα σε όνειρο οτι βρισκόμουν σε ένα υπέροχο σαλέ. Στο τεράστιο μαρμάρινο σαλόνι υπήρχε μια μικρή πισίνα (ή μεγάλο τζακούζι). Μπορούσες να πάρεις το μπάνιο σου κοιτώντας την απέραντη θέα... Δυστυχώς δεν πρόλαβα να το κάνω. Ξύπνησα. Χθες το βράδυ παράφαγα και δεν κοιμήθηκα καλά. Σήμερα όμως... περιμένω πώς και πώς να κοιμηθώ για να ονειρευτώ πως βυθίζομαι στα ζεστά νερά...
  Ελπίζω μόνο να μην κατουρηθώ...