Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2016

Ελαφριά ψυχή...

Καλημέρα σε όλους...
Ωραίο μελαγχολικό πρωινό σήμερα με συννεφιά και λίγη βροχή. Χαλαρή, λίγο blues, μουσική στο κασετόφωνο και σαν να μου αρέσει λίγο περισσότερο που είμαι μόνη μου. Σα να το προτιμώ απ' οτιδήποτε άλλο και σαν να με αγαπάω λίγο πιο πολύ σήμερα! Σα να μου αρέσω λίγο περισσότερο...
Σα να μου αρέσουν και οι άλλοι λίγο περισσότερο... Σα να μη με τσαντίζουν τόσο πολύ και σα να τους καταλαβαίνω λίγο περισσότερο....
Τι ωραία!
Πόσο θα ήθελα να προσφέρω αυτή την αίσθηση στους αγαπημένους μου. Πώς θα μπορούσα να τους την κάνω δώρο....Κλείνω τα μάτια και προσπαθώ να στείλω την αγάπη μου, τη ζεστασιά που νιώθω γι αυτούς και την εικόνα τους, τόσο υπέροχη όσο είναι μέσα στο μυαλό μου. Να δουν τον εαυτό τους με τα μάτια μου και να τον αγαπήσουν όσο κι εγώ. Να δουν πόσο ανεκτίμητοι είναι, αναντικατάστατοι και μοναδικοί.Και ν' αφήσουν πίσω τις στενοχώριες τους, τις ανασφάλειες και τα άγχη για πράγματα δευτερεύοντα, μικρά.

Στέλνω τη σκέψη μου στο μικρό μου αγόρι, που πια δεν είναι τόσο μικρό. Πλησιάζει τα 12 και αρχίζει τις μάχες του. Παλεύει με τον εαυτό του και με τους άλλους. Με αυτούς που παλεύουν τον εαυτό τους... Του στέλνω δύναμη και κουράγιο. Την αγάπη μου και την πίστη μου. Τη βαθιά μου πεποίθηση οτι είναι απόλυτα ικανός να βρει και ν' αγαπήσει τον εαυτό του, να βαδίσει στο δρόμο του χαμογελαστός και να κάνει επιλογές που θα τον κάνουν δυνατότερο. Είτε με τον εύκολο, είτε με το δύσκολο τρόπο- (ελπίζω πάντα με τον εύκολο, μια μάνα είμαι κι εγώ, πόσο να υπερβώ τον εαυτό μου;).

Παίρνω βαθιά ανάσα και θυμίζω στον εαυτό μου οτι πρέπει να μείνω ένα βήμα πίσω του. Αυτός πρέπει να πηγαίνει μπροστά, κι εγώ απλά να ακολουθώ....
Καλημέρα, παιδί μου. Σου εύχομαι να περπατάς πάντα με την ψυχή ελαφριά, όπως είναι σήμερα η δική μου!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου